KANSERE YENİK DÜŞTÜLER!

Admin
Admin
Yayın Tarihi : 17-10-2008 17:20
Ne oluyor böyle? Tek tek gidiyorlar.. Sessiz sessiz.. Önce Ufuk Güldemir.. Ardından Yavuz Demir.. Sonra Atilla Aksoy.. Şimdi de Turgay Aksoylu.. Kanser denilen illete yenik düştüler çaresizce.. O güçlü insanlar, o zengin insanlar, o hayattan keyif almasını bilen insanlar sessiz sedasız çekip gittiler. Hepsini Papermoon ve Şamdan'da görürdüm.. Ne kadar da hayat doluydular.. Sonra Papermoon'da öğlen yemeğinde köşe masada çok zayıf halde görmeye başladım.. Son kez geldiklerini nereden bilebilirim? Köşe masada oturmuş ama çok zayıflamış, yüzleri solmuş haldeydiler. Sadece "iyiyim" demekle yetinmişlerdi. Ama yüzlerinden iyi olmadıkları belliydi.. Sonra Papermoon'da da görünmez oldular.. Kendi dünyalarına çekildiler.. İnsanlardan uzak durdular.. Belki de o şekilde görünmek istemediler.. Ve.. sonra cenaze haberleri geldi.. Her zaman ki gibi Teşvikiye Camisi'nde buluştuk Turgay Aksoylu için.. Kimi ararsanız oradaydı.. İstanbul Valisi Muammer Güler, Mehmet Ağar, UEFA Asbaşkanı Şenes Erzik, Futbol Federasyonu Başkanı Mahmut Özgener, federasyon yönetim kurulu üyeleri, Milli Takımlar Teknik Direktörü Fatih Terim, Kulüpler Birliği Vakfı ve Fenerbahçe Kulübü Başkanı Aziz Yıldırım, Galatasaray Kulübü Başkanı Adnan Polat, Beşiktaş Kulübü Genel Sekreteri Kenan Öner, Fenerbahçe Kulübü'nün eski Başkanı Ali Şen, Metin Aşık, Rıdvan Dilmen, Ahmet Özal, Mustafa Kefeli, Zeynel Abidin Erdem, Kaya Çilingiroğlu ve daha bir çok ünlü oradaydı.. Herkes son görev için gelmişti, "Genç yaşta yazık oldu" deyip gitti.. "Acaba sıra kimde?" şüphesiyle, birbirine baktı tanıdık yüzler.. Bir daha ki cenaze haberine kadar Teşvikiye Camisi sessizliğe büründü.. Ne oluyor böyle? Kanserin, ne zaman geleceği, kimi seçeceği hiç belli olmuyor.. Zengin-fakir, güçlü-güçsüz dinlemiyor.. Piyango gibi.. ama kötü piyango.. Bir dostum "Bana hiç para ikramiyesi çıkmadı" diyen diğer dostuma, "Aman ne güzel, kanserde piyango gibi. İnşallah o da çıkmaz" demişti. Vallahi kimin, ne zaman, ne olacağı.. Ölümün, kimi, ne zaman ve ne şekilde bulacağı hiç belli değil.. Bir kere daha gördük ki, kefenin cebi de yok! Yaşamanıza bakın.. Hayatın tadını çıkartın..