Ayrılmak yerine, her şeyi olduğu gibi bırakmayı tercih ederiz. Böylesi daha kolaydır. Fakat, bazı zamanlarda ayrılmak mutlak bir zorunluluk haline gelir. Bazen bu, yollarımızı ayırmamız gereken bir kişi; bazen de bir nesne olabilir, o çok sevdiğimiz eski elbisemiz, ya da kötü bir alışkanlığımız, hatta bu ölmekte olan dişimiz bile olabilir. Yıllar boyu, hayatınızı altüst eden birçok nesne biriktirdiniz. Aynı zamanda sağlığınız için zararlı olan alışkanlıklar edindiniz. Şüphesiz, arkadaşlıkları çok zararlı olan insanlarla da karşılaştınız. Fakat, size tanıdık/yakın geldikleri için bu objeleri, alışkanlıkları ve insanları fiziksel ve zihinsel olarak etrafınızda tutuyorsunuz. Size bir yararı dokunabileceği umuduyla, onları saklamak ya da değerlendirmek istiyorsunuz. En nihayetinde, yıllar boyu (ağzınızda, evinizde ya da hayatınızda) sizinle birlikte oldular. Ama hayır, bu işe yaramayacaktır. Ondan kurtulmalısınız. Onsuz daha iyi olacağınızı biliyorsunuz. Aklınız ilk acıyı, büyük bir rahatlamanın izleyeceğini biliyor. Fakat, zihniniz size ona tutunmanızı söylüyor. Sonuçta konu eski bir dostluk, tanıdık bir yer ya da eski bir alışkanlık. Değişim genelde acı verir, fakat gerekli olduğunda, söz konusu şey, çok tanıdık olsa bile, gitmesine izin vermek için tereddüt etmeyin. Rahatlama/hafifleme, zamanla gelecektir.