Biraz daha derin düşünelim. Demek ki Tanrı sinirleniyor! Bu nedenle O’na karşı çıkmamalıyız. Hatta ona karşı sürekli yalakalık yapmamız gerekir, zira sinirli olduğundan; kin ve nefret beslediğinden O’na karşı en ufak bir başkaldırımız ya da O’nun aleyhine yapacağımız bir davranış ya da ona karşı yakınlık (eğilim) duymamamız sonucunda bizi kül etmeye hazırdır. “Allah’ın gazabı çetindir” ifadesi etrafında şekillenmiş olan anlayış budur!!! Soruyorum, bu sevgi mi? Korkudan sevmek... Ne türden bir ilişki bu? Tanrı ile olan ilişkimiz böyle mi olmalı? Bu dünyadaki anne babanızı, onlar sizi cezalandıracak diye mi seviyorsunuz? Bunu bir düşünün. “Benden korkmalısınız, çünkü gazabım çetindir. Beni sevmelisiniz. Beni kızdırırsanız ...” Tanrı ile olan ilişkimiz korku üzerine kuruldu. “Allah’ın gazabı çetindir” demekle bizi korkuttular; kafamıza “ödül” ve “ceza” gibi kavramlar soktular. “Allah belanı versin!” Tanrı’nın işi gücü yok, bizi cezalandırmakla uğraşıyor, öyle mi? Siz bir kişiyi cezalandırmasını istiyorsunuz, O da bu isteğinizi yerine getirecek türden bir köle... Ne kadar da kendimizi beğenmişiz. [b]“ALLAH’IN GAZABI ÇETİNDİR”[/b] Dostlar, bunun basit bir anlamı var: “Tanrı çok güçlüdür.” Sadece bu kadar. Mesaj bu. Tanrı çok güçlüdür; güçlülerin en güçlüsü... O zaman, “Tanrı cezalandırır” düşüncesini bir kenara bırakın; çünkü Tanrı sevgidir. Ne kadar da O’na karşı çıkarsanız çıkın, O yine de sizi sever. Bunu anlayın. Ana rahminde bir çocuk annesini tekmelediğinde, annesi çocuğunun doğumunu onu cezalandırmak için dört gözle bekler mi? Ya da çocuklarımıza verdiğimiz ufak tefek cezalar... Onlar gerçek cezalar mı? Yoksa çocuğun kendisine zarar vermemesi için sevgimizden kaynaklanan bir tepki mi? Ama çocuk bilinçsizdir, anne babasının koruması altında olduğunu görmez ve onların tepkilerini ceza olarak algılar. Arkasında yatan sevgiyi fark etmez. Düşünün, biz bu maddi dünyada, çocuklarımızın biyolojik anne ve babası olarak böyle davranırken, gerçek anne babamız olan Tanrı, kendi çocuklarına karşı olan bizlere nasıl böyle korkutucu bir şekilde davranabilir? Gerçek anne ve babamız olan Tanrı’nın bizi gerçekten cezalandırdığını nasıl düşünebiliriz? O sevgi kaynağıdır. Yaptığı her şey sevgiden dolayıdır. Sevdiği için bizi yarattı; sevdiği için bize bu maddi dünyadaki olanakları sundu; sevdiği için bize bu bedeni verdi; sevdiği için nefes alıyor ve yaşıyoruz. O’nunla olan ilişkimizin temeli de sevgi üzerine kurulu. O’nu unutmuş yaramaz çocuklar olsak bile, O yine de bizimle beraberdir, bizim için en iyi olanı dileyendir ve her zaman koruyucumuz olmaya devam eder. Dolayısıyla unutmuş olduğunuz aranızdaki o kopan ilişkiyi hatırlayın. O’nu hiç kimseyi sevmediğiniz kadar sevin. Çünkü O, sizi seviyor ve sonsuza dek seviyor olacaktır.