Futbol aşkı genlerimde var. Çocuktum. Babam elimden tutar, İzmir Alsancak Stadı'ndaki maçlara götürürdü. 1960'lı yıllardı. Babam derdi ki; - Biz Fenerbahçeliyiz. Ama İzmir'den de İzmirspor'u tutarız. Nur içinde yatsın, benim için de konuşurmuş meğer. Bilmiş benim de Fenerbahçeli olacağımı... İzmir'e Fenerbahçe, Galatasaray ve Beşiktaş geldiği zaman sabahın köründe giderdik stada. Bilet kuyruğu, seyyar arabada tükrük köftesi muhabbeti... Tribünde bağırış çağırış... Gün geçer, giderdi. O zaman birinci ligde İzmir'in Göztepe'si, Altay'ı, İzmirspor'u, Altınordu'su vardı. Göztepe deyip geçmeyin... Hala İzmir'in Güzelyalı semti, "Göz, Göz, Göztepe" diye bağıranların sesiyle inler... Öyle fanatik taraftarı vardır ki, dünyada eşine az rastlanır. Hele, Göztepe-Karşıyaka arasındaki rekabeti sormayın gitsin. Kaf-kafların taraftarı da Göz Göz'ünkinden geri kalmaz. 1970'lerde oynanan Göztepe-Karşıyaka maçını İzmir Atatürk Stadı'nda 70 bin kişinin izlediğini de hemen antı parantez belirteyim. 80 yılı geçen, İzmir derbisi olarak kabul edilen Karşıyaka-Göztepe arasındaki maçlar her zaman olaylı geçmiştir. Dediğim gibi, İzmir Atatürk Stadyumu'nda 16 Mayıs 1981 tarihinde yapılan maç 2. ligde seyirci rekoru ile Guinness Rekorlar Kitabı'na girmeyi başarmıştır. Altay ve Altınordu da İzmir futboluna köklü geçmişleriyle damga vurmuşlardır. Süleyman Ferit Eczacıbaşı'nın resmen 26 Aralık 1923 tarihinde kurduğu Altınordu, 1959 yılından 1970 yılına kadar birinci ligde (bugünkü süper lig) mücadele etmiştir. Tanrı'dan tek dileğim var. İzmirli hemşehrilerim, Şanlı Göztepe'yi, Büyük Altay'ı, Altınordu'yu ve Mavi Şimşekler'i Süper Lig'de yeniden seyretsinler... Dedim ya çocuktum. Alsancak Stadı'nda kimleri izledim, kimleri... Metin Oktaylar'ı, Can Bartu'ları, Varol'ları, Tanzer'leri, Fevzi Zemzemler'i, Halil Kiraz'ları, Nevzat Güzelırmak'ları, Gürsel Aksel'leri, Güngör Çilekçiler'i, Mehmet Işıkal'ları, Mehmet Aydın'ları, Ali Artuner'leri, Ali Çağlar'ları, Ali İhsan Okçuoğlu'ları, Cenap Öztezel'leri, Ceyhan Yazar'ları, Ertan Öznur'ları, Nihat Yayöz'leri, Mehmet Türken'leri, Çağlayan Derebaşı'ları, Adnan Süvari'leri, Yavru Ayhan'ları, Sanlı'ları, Ziya Şengül'leri, Şeref Has'ları, Mikro Mustafa'ları, Lefter'leri, Turgay Şeren'leri, Selim Soydan'ları, Yılmaz Şen'leri, Ion Nunweiller'leri, Ercan Aktuna'ları, Levent Engineri'leri, Yavuz Şimşek'leri, Nedim Doğan'ları, Abdullah Çevrim'leri, Şükrü Birant'ları, Gürbüz'leri, Candemir Berkman'ları, Dursun Ali Baran'ları, Cenap Doruk'ları, Erdoğan Gökçen'leri, Mustafa Yürür'leri, Ergun Ercins'leri, (Küçük) Ahmet Karlıklı'ları, Nuri Asan'ları, Suat Mamat'ları, (Büyük) Ahmet Berman'ları, Bahri Altıntabak'ları, (Küçük) Erol Boralı'ları, Samim Uygun'ları, (Büyük) Erol Yanık'ları, Uğur Köken'leri, Mete Basmacı'ları, Ayhan Elmastaşoğlu'ları, Recep Adanır'ları, Niyazi Tamakan'ları... Bunları yazarken, Beşiktaş'ın 1959-60 yılında şampiyon olan kadrosu da beliriverdi birden. Necmi, Varol, İlhan, Münir, Tuncay, Bahattin, Sabahattin, Kaya, Ayhan, Arif, Birol, Şenol, Faik, K.Ahmet, Mustafa, Nazmi, Cengiz, Nevzat, Doğan, Sabri. Teknik Direktör: Andreas Kutik... Galatasaray'ın 1960'lı yıllardaki 11'i de şöyle oluşuyordu: 1961-1962: Turgay, Bülent, Candemir, Küçük Ahmet, Büyük Ahmet, Ergün, Erol, Talat, Uğur, İlhan, Ayhan, Suat, Bahri, Recep, Küçük Erol, Samim, Niyazi, Selçuk. 1962-1963: Turgay, Bülent, Altay, Candemir, K.Ahmet, B.Erol, Ergün, Suat, Talat, Kadri, Mustafa, İbrahim, Tarık, Ayhan, Erdoğan, İlhan, Metin, Bahri, K.Erol, Turan, Uğur, Nuri 1968-1969: Nihat, Varol, Ali, Bekir, Akın, Tuncay, Talat, Muzaffer, Ergün, Mazlum, Muhlis, Atalay, Ayhan, Metin, Gökmen, Ergin, Turan, Çeloviç, Uğur, B. Mehmet... Bu yazdığım isimlerin içinde biri vardı ki... Varol Ürkmez, futbolculuğu kadar özel hayatıyla da dikkat çeken isimlerdendi. 1957'de ilk evliliğini yapan Ürkmez'in evliliği uzun sürmedi. Sinema yıldızları Fatma Girik, Leyla Sayar ve Suzan Avcı ile sansasyonel ilişkiler yaşadı. Suzan Avcı ile bir Beşiktaş-Altay maçından sonra evlenmeye karar verseler de ilişkileri evlilikle sonuçlanamadı. Toplamda 5 nikah, 52 nişan yaptı. Nostalji yapalım derken bugünleri de unutmamak lazım. Gelelim Fatih Terim'e... Mesut Bakkal'a... Yukarıdaki nostaljik satırlardan da anlaşılacağı gibi, futbol, Anadolu insanının genlerinde var. Karabük de Anadolu'nun bir şehri. Karabükspor da Anadolu'nun bir futbol kulübü... Galatasaraylılar "kendi evimizde 3-1 yenildik" diye üzülmesinler, sevinsinler. Anadolu'da futbol yeniden genlerinden doğuyor. Bu Türkiye'nin hayrına... En güzelini Fatih Terim dedi: "Karabükspor hak ettiği bir galibiyet aldı." Hatta lafı; "100 kere oynasak bizi yine yenerlerdi" demeye kadar getirdi. Kutluyorum seni Hocam. Son söz: Mesut Bakkal sayesinde, Türkiye'de futboldan veresiye kalktı. Gol peşin, kırmızı meşin!..