İçimdeki arsız gazetecinin sesine uyarak geçenlerde bir kez daha dayandım kapısına ve yine aynı cevabı aldım: “İzzetciğim hiçbir şey üretmiyorum ki bu aralar, ne anlatayım sana.” “Eskiden anlattıklarını yeniden anlat yeter” dedim. “Geçmişin de değişmedi ya bu kadar süre içinde.” Artık ısrarlarımdan bıktığından mı, yoksa kendime vehmettiğim şeytan tüyünün büyüsü sayesinde mi bilemeyeceğim ama oturduk karşılıklı, tekrardan başladık konuşmaya.
